~ Honduras ~

Het land waar mañana net iets anders betekent dan gewoon morgen.
Waar de mannen nog de deur voor de dame openhouden.
Waar een maaltijd zonder boon geen echte maaltijd is.
Waar het niet uitmaakt als je gordita - een beetje dik- bent.
Waar je op dinsdag voor ongeveer 1 euro naar de bios kan.
Waar de taxichauffeur je diep in de ogen kijkt en zegt: je lijkt echt op Nicole Kidman.

Ehm.. ja, ik verbaas me nogal eens. Het zijn kleine dingetjes maar toch maken die kleine dingen het wel heel anders en ik zal me wel blijven verbazen soms. Zo verbaas ik me dat ik nu na 3 weken alweer toch niet zo heel veel moeite heb met om 7u opstaan. Als ik dan naar school loop wordt er ongeveer 10 keer gefloten, geroepen en nog vaker getoeterd. Zelfs al trek je een vuilniszak over je hoofd denk ik. Ook blijft het elke keer nog wat vreemd dat er iemand is die alle maaltijden klaarmaakt, ook hoef ik geen bordje af te wassen. Aan de andere kant moet ik wel zelf mijn was doen als ik een beetje geld wil uitsparen. Dat gaat op de hand en met koud water, en ik kan zeggen dat het best zwaar werk is en dat mijn kleren ook niet al te fris meer naar lekkere wasverzachter geuren.

Afgelopen weekend was het grote feest in Roma, even buiten Ceiba. ’s Ochtends om 8u was bijna iedereen al klaar om te gaan, ware het niet dat sommige mensen op zich lieten wachten waardoor we pas 2 uur later konden vertrekken. Het maakte allemaal niet uit, het was prachtig weer en we zouden nog de hele dag voor ons hebben. Het hotel en tevens huis met zwembad van Rahel en Marcos ligt fantastisch midden in de jungle en dus een superlocatie voor een groot feest. We waren ongeveer met 30 man, waarvan de jongste rond de 5 jaar en de oudste rond de 60. Al snel gingen we door de jungle, een pittige hiking van ongeveer een half uur, naar de rivier/ waterval. Supermooie tocht waarna ik ongeveer 100 muggebulten rijker was. we hebben een tijdje in de rivier gezwommen en toen weer terug naar het huis waarna er nog een stuk of 283 muggebulten bijkwamen. Daar begon de bbq, heerlijk eten en drinken natuurlijk. Na een tijdje werd iedereen het zwembad ingegooid, met of zonder kleren. De kindjes die niet konden zwemmen, ongeveer 6, klampten zich vast aan zwemjuf Tessa. Het mag duidelijk zijn dat guaro - drank- niet kan ontbreken op een hondureens feestje. Na een paar uur wisten sommigen niet meer van voor dat ze van achteren bestonden zeg maar. Toen ik de volgende ochtend uit m’n tentje kwam gekropen, na een nacht van een welverdiende 2 uur slaap, was de stand van muggebulten opgelopen tot een record hoogte van 2481 stuks, daarnaast een aantal flinke blauwe plekken van het zwembadgegooi. Je moet er iets voor overhebben, een mooi feestje was het wel!
Verder deze week weer gewerkt, de ene dag is wat interessanter dan de andere. Woensdag had ik samen met Hector eigenlijk een afspraak met een organisatie die veel doen op het gebied van duurzaam toerisme, alleen moest Hector lesgeven dus was het just me. Best spannend, helemaal omdat we ergens over praten waar ik nog vrij weinig van weet (het National Park hier vlakbij).
Woensdag mocht ik ’s middags mee op excursie naar Laguna Cacao, een geweldig natuurgebied waar heel veel verschillende diersoorten leven. Met z’n vieren in een Cayucu, uitgegraven boomstam, was in het begin best even spannend omdat het zo onstabiel lijkt. Helemaal toen de gids vertelde dat er ook gevaarlijke dodelijke slangen in het water zwemmen en zelfs krokodillen.. slik.. Maar ben nog helemaal compleet en zelfs 5 van m’n beste vriendjes (monkiesss) gezien. Natuurlijk konden we de apenkreten niet laten, waarop we slechts met een opgetrokken wenkbrauw werden aangekeken door zowel de gids als de apen.
Vrijdagmiddag ben ik met m’n huisgenootje naar de kinderopvang geweest en daar een fotoreportage gemaakt en met de kindjes gespeeld, was heel leuk en deed me weer even denken aan de tijd in Mexico.
En dan is het weer weekend, heerlijk! Niet veel plannen, behalve relaxen, fiesta en zondag waarschijnlijk naar een Garífuna festival.

Ik denk vaak aan jullie!! xxx