Pura paja en Utila

'Pura paja' betekent klinklare onzin, bull shit, quatsj. Paja is wat ik aan het studeren ben de laatste paar weken. Elke dag weer leer ik onzinnige Hondureense woorden en gezegdes, mijn leraar is Joshue en iedereen doet vrolijk mee aan het project: maak Tessa een Hondureense, want ze vinden het allemaal maar wat grappig. Zelf werk ik ook mee, want vind dat als ik hier zo lang ben ook wel een aardig woordje catracho (hondurees) moet kunnen spreken. Ondertussen wordt het Nederlands al slechter sinds ik hier nog geen Kaaskop tegen ben gekomen.

Afgelopen weken weer veel gedaan en beleefd. Op de school is het aantal studenten nog steeds heel wisselend. Afgelopen weken woonden er een Deen en een Amerikaanse (echte Oh my Gosh type) in het studentenhuis. Met hun veel gedaan en op stap geweest. Doña Viola (de dame van de bar) heeft zich ontwapend als echte brandweer toen ze op een avond de tuinslang aan deed om ons weg te jagen nadat het te luidruchtig werd. Ik heb me kapot gelachen, vooral om de grote grijns op haar gezicht!

Vorig weekend zijn we met een groepje naar Rio Maria geweest, een prachtige plek in de jungle van Pico Bonito National Park. Afgelopen week was een tof weekje wat werk betreft. Maandag naar het vlindermuseum waar ze naar zeggen de grootste collectie vlinders in Honduras hebben. Daar heb ik onder andere mijn grote liefde voor kevers ontdekt en veel geleerd over verschillende insecten. Woensdag was wel een werkdag alleen heb ik aan m'n schoolopdrachten gewerkt in Casa Roselyn (ook in de bergen) terwijl de studenten een hiking deden. Donderdag was alweer de laatste werkdag want vrijdag zijn we met een groep naar Utila gegaan.

Utila is een van de Bay Islands, en totaal anders dan La Ceiba. De voertaal is Engels (met een soort Jamaicaans accent) en het is echt puur Carribean. Iedereen loopt op blote voeten rond, iedereen lijkt elkaar te kennen en het leven is riiiiilext! Ik heb super genoten, de groep waarmee ik was, was superleuk en ik mis Utila nu al... Vrijdag nadat we waren aangekomen eerst een siesta gehouden aangezien het de avond ervoor ook al laat was geworden. Joshue, de Deen Martin en ik sliepen trouwens in een klein hotelletje, deelden 2 bedden met zn 3en en dat voor nog geen 2 euro per nacht! Die middag zijn we naar Iguana Station geweest, waar ik ook mijn liefde voor reptielen heb weten te ontwikkelen (vooral de groene iguana), daarna over een privé terrein een watertank beklommen om uitzicht te hebben over het hele eiland, geweldig! Tijd voor strand! Met een Barena -bier- in de hand en zandvlooien tussen m'n tenen genoten van pura vida in Utila. S Avonds zijn we met z'n allen gaan eten en daarna stappen. Die avond vond iemand mijn rugzak helaas heel aantrekkelijk en na hem (niet geheel slim) onder een bankje te zetten, vond ik hem niet meer terug. Gelukkig hadden we alleen flessen drank erin zitten en heb ik mijn waardevolle spullen nog... Ik wist tot dan toe nog niet dat ik zo boos kon worden. De volgende dag zouden we eigenlijk fietsen huren en naar de grotten gaan, na ongeveer het halve eiland rondgelopen te hebben op zoek naar 8 fietsen niks gevonden en toen maar besloten wat flessen drank soldaat te maken op het strand. Wat vroeg begon, eindigde laat en vanochtend om 7 uur lag ik weer in ons 3 of 2 persoonsbedje- t is maar net hoe je het bekijkt.

Utila, een groot feest! Geen pura paja, maar pura vida! Jah man!

Voor meer foto's, kijk op facebook:http://www.facebook.com/home.php?sk=lf#!/album.php?aid=15820&id=100000088601884

Maakt niks uit als het wat later is…

Dus daarom: Nog een gelukkige Valentijnsdag! Mam, kon de deur nog open door al die valentijnskaarten?? Niet openmaken he! Gheh..

Hier hebben we het ook gevierd, met een klein carnaval –carnavalito- in de uitgaanszone. Was een succes, nog beter zou het geweest zijn als ik niet zo brak was van de avond ervoor.. heh oftewel: de feestjes zijn niet aan te slepen en ik vermaak me prima.

Afgelopen week ben ik met mijn baas en Hector naar een villa resort in de bergen geweest. Een Engelse millionair heeft dit park opgezet en wij gingen erheen om te praten over eventuele samenwerking. Wat een prachtige omgeving! Het ligt aan de rivier en met een super uitzicht op een waterval in de hoge bergen van Pico Bonito. Ook de villa´s waren niet de minsten en waande me echt even in luxe! Gelukkig had ik mijn mobiel mee, dus heb wat foto´s kunnen maken.

Naast deze uitstapjes gaat het werk goed, met de ene dag wat minder te doen dan de andere. Er zijn inmiddels weer wat meer studenten op de school, al is het nog steeds rustig. ´s Avonds doen we meestal wat met de studenten, of ga ik samen met inmiddels een van m´n beste vrienden hier, Joshue, naar Doña Viola. Ze is een dame van in de 60 die haar tuin heeft omgetoverd tot barretje/ chillplek waar de jongeren (en trouwens de ouderen uit de buurt ook) wat biertjes drinken. Chillaxin´!! Joshue heeft trouwens in het weekend m´n haar geknipt ¡dios mio! ik kneep hem wel even toen hij er zo´n 10 cm afhaalde, maar het zit eigenlijk best goed nu.

Oh! Update over de Nicole Kidman- taxichauffeur: die geeft me tegenwoordig een lift! Jawel, taxichauffeurs die niks berekenen voor de rit; in Nederland onvoorstelbaar, hier zie ik het ook maar als een grap. Ik zal deze gastvrijheid nog nodig hebben want vandaag is het weer begonnen met regenen bahbahbah, had ik net een beetje mijn kleur bijgewerkt op t strand afgelopen weekend, is het weer dit Nederlandse weer! Hopelijk zal het dit weekend beter worden, want we zijn van plan naar Utila te gaan, whiii Daarover de volgende keer meer...

Oogjes dicht en snaveltjes toe!

Fiestas, voetbal en nog meer bonen

Zaterdagochtend.. ik word wakker om half 8 en schrik op wanneer ik de tijd zie: oh nee, kom veel te laat op m'n werk! Maar dan besef ik me: joepie, ‘t is weekend. Als ik daarna om 9u weer wakker word hoor ik het buiten al gieten.. Kak! Ik wilde zo graag naar t strand vandaag! Het is de hele week hartstikke mooi weer geweest en warm ook; elke keer kwam ik weer met een zweethoofd aan op t werk. Alles is zo anders als het regent, vooral omdat bijna alles zich buiten afspeelt. Ben vandaag dan ook maar thuisgebleven en een beetje gelezen en filmpjes gekeken.

Afgelopen week was er weer een die snel voorbij ging, wat een goed teken is natuurlijk. Vermaak me ook prima, het werk wordt al interessanter nu ik wat beter doorheb hoe het allemaal werkt. De vooruitzichten voor de komende weken zijn ook leuk: ik moet naar Utila (een van de Bay Islands) om daar de andere school van Central America Spanish te bezoeken en dingen te regelen met degene die de nieuwe website heeft gemaakt. Super natuurlijk, helemaal omdat ik al zulke geweldige verhalen over Utila heb gehoord en er meerdere collega's met me meewillen om het eiland te laten zien. Daarnaast zit er waarschijnlijk ook een bezoek in aan de partnerschool in Copán (dicht bij Guatemala). Ben reuzebenieuwd!
Heb super collega's, waarmee ik meestal 's avonds wel afspreek. Afgelopen maandag was Rocio jarig, dus hebben we daar een feestje gebouwd waar de buurman alleen niet heel blij mee was. Dinsdag was een filmavondje met m'n huisgenootje Caleb en z'n buddy, Hector en Joshue. Woensdag ben ik ook weer op stap geweest met de muchachos, naar een voetbalwedstrijd in het stadium. Uiteindelijk hebben ze gelijk gespeeld, in de laatste minuut werd er nog gescoord door Tegucigalpa. Dit was mijn eerste keer bij een echte voetbalwedstrijd, was bijzonder, helemaal hoe het er hier aan toe gaat met toegestaan vuurwerk en afval naar de scheidsrechter gooien. Ik heb de goal van Ceiba wel gemist omdat ik naar al die mensen zat te kijken die door het dolle heen gingen. Genieten! En dat voor het zachte prijsje van 50 Lempira ( nog geen 2 euro) - voor dames dan!
Gisteren was de laatste avond van Caleb en Zach, dus dat hebben we hier thuis even gevierd, ook al hebben wij het harder gevierd dan zij aangezien ze vanochtend alweer vroeg de bus moesten. Ik heb wel gelachen om ze, gekke Amerikanen. Op een avond had ik het over Che Guevara, heel verhaal. Zegt ie na 10 minuten: wie is dat dan? Na hem een plaatje van de beste Argentijn te hebben laten zien ringde er geen bell.. Hmm.. Ik verbaas me soms zo over die Amerikanen, het lijkt echt een andere wereld, vooral als ze bijna elke avond na het avondeten als gehypnotiseerd naar de Burger King of Dunkin' Donuts lopen om daar verder te gaan eten... en dat terwijl die bonen zo rijkelijk vloeien!

Beso!

Met de groeten van Nicole Kidman

~ Honduras ~

Het land waar mañana net iets anders betekent dan gewoon morgen.
Waar de mannen nog de deur voor de dame openhouden.
Waar een maaltijd zonder boon geen echte maaltijd is.
Waar het niet uitmaakt als je gordita - een beetje dik- bent.
Waar je op dinsdag voor ongeveer 1 euro naar de bios kan.
Waar de taxichauffeur je diep in de ogen kijkt en zegt: je lijkt echt op Nicole Kidman.

Ehm.. ja, ik verbaas me nogal eens. Het zijn kleine dingetjes maar toch maken die kleine dingen het wel heel anders en ik zal me wel blijven verbazen soms. Zo verbaas ik me dat ik nu na 3 weken alweer toch niet zo heel veel moeite heb met om 7u opstaan. Als ik dan naar school loop wordt er ongeveer 10 keer gefloten, geroepen en nog vaker getoeterd. Zelfs al trek je een vuilniszak over je hoofd denk ik. Ook blijft het elke keer nog wat vreemd dat er iemand is die alle maaltijden klaarmaakt, ook hoef ik geen bordje af te wassen. Aan de andere kant moet ik wel zelf mijn was doen als ik een beetje geld wil uitsparen. Dat gaat op de hand en met koud water, en ik kan zeggen dat het best zwaar werk is en dat mijn kleren ook niet al te fris meer naar lekkere wasverzachter geuren.

Afgelopen weekend was het grote feest in Roma, even buiten Ceiba. ’s Ochtends om 8u was bijna iedereen al klaar om te gaan, ware het niet dat sommige mensen op zich lieten wachten waardoor we pas 2 uur later konden vertrekken. Het maakte allemaal niet uit, het was prachtig weer en we zouden nog de hele dag voor ons hebben. Het hotel en tevens huis met zwembad van Rahel en Marcos ligt fantastisch midden in de jungle en dus een superlocatie voor een groot feest. We waren ongeveer met 30 man, waarvan de jongste rond de 5 jaar en de oudste rond de 60. Al snel gingen we door de jungle, een pittige hiking van ongeveer een half uur, naar de rivier/ waterval. Supermooie tocht waarna ik ongeveer 100 muggebulten rijker was. we hebben een tijdje in de rivier gezwommen en toen weer terug naar het huis waarna er nog een stuk of 283 muggebulten bijkwamen. Daar begon de bbq, heerlijk eten en drinken natuurlijk. Na een tijdje werd iedereen het zwembad ingegooid, met of zonder kleren. De kindjes die niet konden zwemmen, ongeveer 6, klampten zich vast aan zwemjuf Tessa. Het mag duidelijk zijn dat guaro - drank- niet kan ontbreken op een hondureens feestje. Na een paar uur wisten sommigen niet meer van voor dat ze van achteren bestonden zeg maar. Toen ik de volgende ochtend uit m’n tentje kwam gekropen, na een nacht van een welverdiende 2 uur slaap, was de stand van muggebulten opgelopen tot een record hoogte van 2481 stuks, daarnaast een aantal flinke blauwe plekken van het zwembadgegooi. Je moet er iets voor overhebben, een mooi feestje was het wel!
Verder deze week weer gewerkt, de ene dag is wat interessanter dan de andere. Woensdag had ik samen met Hector eigenlijk een afspraak met een organisatie die veel doen op het gebied van duurzaam toerisme, alleen moest Hector lesgeven dus was het just me. Best spannend, helemaal omdat we ergens over praten waar ik nog vrij weinig van weet (het National Park hier vlakbij).
Woensdag mocht ik ’s middags mee op excursie naar Laguna Cacao, een geweldig natuurgebied waar heel veel verschillende diersoorten leven. Met z’n vieren in een Cayucu, uitgegraven boomstam, was in het begin best even spannend omdat het zo onstabiel lijkt. Helemaal toen de gids vertelde dat er ook gevaarlijke dodelijke slangen in het water zwemmen en zelfs krokodillen.. slik.. Maar ben nog helemaal compleet en zelfs 5 van m’n beste vriendjes (monkiesss) gezien. Natuurlijk konden we de apenkreten niet laten, waarop we slechts met een opgetrokken wenkbrauw werden aangekeken door zowel de gids als de apen.
Vrijdagmiddag ben ik met m’n huisgenootje naar de kinderopvang geweest en daar een fotoreportage gemaakt en met de kindjes gespeeld, was heel leuk en deed me weer even denken aan de tijd in Mexico.
En dan is het weer weekend, heerlijk! Niet veel plannen, behalve relaxen, fiesta en zondag waarschijnlijk naar een Garífuna festival.

Ik denk vaak aan jullie!! xxx

Bijna weekend...

Dat gaat wel snel zo, al 2 weken voorbij!
Mijn dagen zien er als volgt uit: om 8u begin ik met werken, daarvoor heb ik al een uitgebreide wandeling en stofhappen gedaan vanaf mi casa door de drukke straat San Isidro naar de school. Voor ik vertrok heb ik pap gegeten óf pannekoeken óf cake óf iets met bonen wat ik nog niet helemaal wegkrijg zo in de vroege ochtend. Op het kantoor begint het altijd tranquilo en we bespreken een beetje wat we gaan doen die dag. Vanachter m´n computer kijk ik op Calle San Isidro waar altijd wel muziek gedraaid wordt en waar de taxi´s je om de oren vliegen. Ik ben meestal wel blij als we een opdracht krijgen buiten de school, want zo´n hele dag op school zitten is niet echt iets voor mij. Laatst ben ik samen met Hector, een van mijn collega´s, verschillende organisaties afgeweest om informatie te vragen voor evt samenwerking met de school.
De groep leraren op de school is heel leuk, de meesten zijn jong en houden van een feestje. Afgelopen maandag was het de verjaardag van een van de leraressen, dus dat werd goed gevierd met eten, drank, muziek en taart natuurlijk. Dit weekend zal ook weer geslaagd worden, want we gaan naar Roma waar Marcos en Rahel (zwitserse) een berghotelletje hebben geopend in de jungle en waar regelmatig feestjes worden gegeven. Alle leraren gaan ook en de studenten die er nu nog zijn (helaas maar 3..) We gaan om 8u s ochtends al weg en zullen de hele dag daar verblijven. Zondag wordt dan hopelijk een dagje dat ik een beetje kan uitrusten, want ben behoorlijk moe door al dat harde werken en activiteiten.
Ondertussen is mijn tempo er niet echt op vooruit gegaan, loop nu ong 1,5 km per uur. Dat komt vast door al die kilos bananen die ik al gegeten heb, zowel zoete als tajadas (soort aardappelsmaak). Ook de miljoenen bonen doen het goed retteketet in het toilet. Elke dag onder de douche met een kakkerlak behoort ook tot mijn ritueel en ontbijten met 2 gekko´s mag niet ontbreken in deze opsomming. Er tovert zich een klein gemeen glimlachje op mijn gezicht als ik het weersvooruitzicht in Nederland op de radio hoor: regen en een beetje sneeuw. Ik zal een klein beetje warmte richting jullie sturen goed??

Hoe maak je een worm dood? - El gusano

Lieve klappertanders!

Bij deze een verslag van mijn eerste week in Honduras:

Allereerst mijn eerste stagedagen bij CASS. Ik heb het gevoel dat ik al aardig wat heb gedaan afgelopen dagen. Ben begonnen met alle informatie over de school en de verschillende programma’s door te lezen. Daarna heb ik alles kort samengevat voor de brochure van 2010. Van Rafael (mijn begeleider en de directeur van de school) mocht ik beslissen hoe het eruit zou komen te zien dus al m’n creativiteit erop losgelaten gheh. Na de brochure in het Engels te hebben gemaakt, heb ik het vertaald in het Nederlands en ben nu nog bezig met de Duitse versie, wat toch ietsje lastiger is dan verwacht. Daarnaast nog wat kleine andere dingetjes gedaan. Tot nu toe is ’t wel leuk al is het natuurlijk nog maar de eerste week dus alles is nog een beetje onwennig. De leraren van de school zijn allemaal heel aardig.

Gelukkig is de temperatuur afgelopen week gestegen en is het regenen tijdelijk gestopt (al hoewel het op dit moment weer giet buiten). Oftewel: weg lange broeken en hola playa! Ben al op een tour geweest naar een eilandengroep voor de kust van Honduras. Het was die dag redelijk weer en we hebben heel veel mazzel gehad dat de zon ook af en toe scheen. Ik heb me zelfs getransformeerd in een tomaat. De groep Amerikanen was er slechter aan toe.. haha!
De Cayos Cochinos (eilanden) zijn echt prachtig, denk maar aan de Expeditie Robinson eilanden, zo’n soort programma is hier laatst ook opgenomen! Supermooi, ik keek mn ogen uit. Na wat vers fruit gingen we verder naar een ander eiland en later naar Chachahuate, een klein eiland waar 8 families wonen die Garífuna zijn. De Garífunas zijn de mensen in o.a. Honduras die oorspronkelijk uit Afrika komen en hun eigen tradities (en taal) behouden. Het eiland was zo bijzonder, het leek wel uit de reclames van Malibu, kon me amper beseffen dat ik daar echt was. Had ook verwacht dat de Garífunas weinig Spaans spraken maar dat bleek helemaal niet. Ik had al snel nieuwe amigos gemaakt daar en lang zitten kletsen met Andy en Angy. Andy (lees: spraakwaterval) vertelde over zijn avontuur van afgelopen jaar. Hij is weggegaan van het eiland met 60 euro en wilde naar de USA om daar een nieuw leven te starten. Wat die jongen allemaal heeft meegemaakt.. uff.. hij zei dat het beste was om zijn oude leven te vergeten inclusief de mensen die hij liefhad en altijd alert te zijn voor politie. Heftig. Angy, 13 jaar wilde mijn haar doen, ze heeft het heel mooi ingevlochten. Nog nooit gehad! Deed wel een beetje pijn en heb een facelift feeling. We hebben verse vis gegeten, die die ochtend gevangen was.. jammie! Toen hebben ze me nog geleerd hoe ik een ketting maak van schelpjes en die mocht ik houden. Later zijn we nog naar een ander eiland geweest, per toeval kwam de beheerder net naar het strand en zei dat hij Boas Rosadas (soort boa constrictor) had gespot, we zijn- op blote voeten- de jungle ingegaan en heb m in levende lijve gezien hoor! Heb het niet zo op slangen, maar was toch wel bijzonder omdat ze heel zeldzaam zijn. Nadat we weer aan land waren, hebben we door het plaatsje Corazal rondgelopen waar een festival aan de gang was. Heel bijzonder, ik had even het gevoel dat ik in een ander land was omdat iedereen negrito (zwart) is en hun klederdracht leek op de Surinaamse!

Verder hebben we vrijdag de Farewell Party voor de groep Amerikanen gehouden. Het was een groot succes. Vooral omdat dit de eerste groep is nadat de school een paar maanden gesloten is geweest door de politieke situatie in Honduras, werd het groots gevierd. We hadden bbq en een dj. Ik heb dubbel gelegen om de kindjes van de familie waar ik afgelopen week woonde. De kleinste, Nirza, kan heel goed de Gusano dansen. Het is een nogal sensuele dans dus als die kleine het danst lacht iedereen zich rot. Ik zei dat ze aan de dj moest vragen of hij het liedje van de gusano wilde draaien, maar wat doet ze in plaats daarvan: Tessa wil met jou de Gusano dansen. Hahaaaa
Ben die avond nog op stap geweest met de leraren van de school en de volgende dag naar m’n nieuwe huis gebracht. Wel fijn want ik heb hier alle vrijheid EN een WARME DOUCHE!!!! Wat een luxe, ik was al bijna vergeten hoe het voelt na een week. Zal wel die kindjes missen, maar die komen af en toe nog op bezoek en ik mag daar komen eten wanneer ik wil. Gister nog naar het strand geweest en voor de eerste keer een duik genomen, heerlijk! (sorry lieve mensen, ik heb wel aan jullie gedacht) S avonds ben ik nog wezen stappen met Joshue en vriendinnen van hem, was superleuk en we hebben tot in de vroege uurtjes gedanst.

Ok, ik probeer wat foto’s te uploaden zodat jullie kunnen zien hoe prachtig het hier is. Helaas is m’n camera wel gesneuveld ben ik bang..

Veel liefs!!

La Ceiba

De vlucht Amsterdam naar Atlanta ging goed, ik zat lekker en ook heel eventjes kunnen slapen. Plotseling hoorde ik een schreeuw en vervolgens werd er omgeroepen of er misschien een dokter in het vliegtuig zat. Een jongen 2 rijen voor me had een epilepsieaanval, best eng. Gelukkig waren er meer dan 4 dokters en ging het snel goed. Een half uur voor de landing besloot mijn buurmeisje dat het wel leuk was een glaasje appelsap over mn broek te gooien.. Pff.. Door de zware security check op schiphol hadden we een uur vertraging. Ik kneep m daardoor al een beetje want had op NY maar 2,5 uur. Gelukkig hadden we de vertraging een beetje kunen goed maken onderweg. We kwamen slechts een half uurtje dan gepland aan. Toch haastte ik me uit het vliegtuig naar de paspoort controle, wat ik daar zag leek op de hel.. Zoveel mensen in de rij!!! Heb echt lang in de rij gewacht, meer dan een uur. Toen moest ik echt haast maken, heb iemand aan de andere kant van de lijn gevraagd of ik voor mocht. Door de controle had ik nog maar een half uur. Bagage opgehaald, weer ingecheckt (gelukkig hoefde niet alles eruit) en gerend als een kip zonder kop, met een treintje naar andere terminal, door de sneeuw gerend, en uiteindelijk alle mensen voor de douane ingehaald. (door de enige amerikaan die me hielp) Bij de douane konden ze niet moeilijker doen volgens mij, maar goed kwam precies op tijd bij de gate. De reis vanaf NY naar Atlanta heb ik niet kunnen slapen en aangekomen op het luxueuze Atlanta heb ik me op een heerlijk comfortabel bankje gestort waar ik de nacht heb doorgebracht. 11u wachten had ik me iets anders voorgesteld, het viel nog mee! De volgende ochtend ging het vliegtuig naar San Pedro Sula. Van deze vlucht heb ik niet veel meegemaakt, alleen dat we over Cuba en langs Mexico vlogen, ( zag ook echt de kust!) Op San Pedro was ik superblij toen mn bagage er was, had het niet verwacht. Vanaf het vliegveld nam ik een bus naar la Ceiba, die duurde 2,5 uur. Onderweg prachtige uitzichten, mooie natuur en ook veel armoede gezien. Het deed me heel veel denken aan Mexico! Helaas werd het al snel een beetje donker en ook m´n ogen hielden het niet meer vol. Eenmaal in La Ceiba was Rafael er om me op te halen, hij bracht me naar hun huis waar ik de komende week verblijf. In eerste instantie zou ik naar het huis gaan waar ook de andere studenten wonen maar die zat vol. Vind het wel leuk dat ik hier het eerste weekje zit, het zijn hele lieve mensen en veeeel kindjes! Ze zijn heeeel nieuwsgierig naar alles en vragen met het hemd van mn lijf, wel heel lief. Vandaag zijn we al door heel La Ceiba gegaan, familie bezocht even buiten de stad en naar de shopping malls. Ben wel bekaf en ze hebben me gevraagd of ik vanavond mee uit ga.. We zullen zien!

Alles goed dus, helaas geen zon maar regen en ben benieuwd hoe maandag zal zijn mn eerste dag op stage!
Daar al de schaatsen uit de kast???

veel liefs!!

República Banana here I come!

Nog twee volle dagen, dan is het zover... Donderdag om 14.00h vertrekt mijn vliegtuig via NY, Atlanta naar San Pedro Sula. Daarbij zal ik de witte weilanden en verkleumde Nederlanders achter me laten. Honduras komt al sneller in zicht en daarbij natuurlijk het idee van zonnige stranden, wuivende palmbomen, brullende bosapen... EN: de stage bij de taalschool in La Ceiba.

Afgelopen weken iedereen nog even gezien voor het vertrek van 7 maanden, dat valt natuurlijk niet altijd mee. Gelukkig weet iedereen inmiddels een beetje hoe ik in elkaar zit en werd er niet vreemd opgekeken van een lach mét traan.

Vandaag is de dag dat ik voor het eggie ga kijken hoeveel er in mijn kakelverse backpack kan. Ben heel benieuwd, hij ziet er zo klein uit! Ik denk dat er wel 3 catrachos (Hondureños) inpassen! Ach.. samen staan we sterk.

Nog even het adres van m'n onderkomen in La Ceiba:

Colonia El Sauce, 3a etapa

Calle el Enano, casa # O-4

Atrás de Hotel La Quinta

La Ceiba Atlántida, HONDURAS

Das een envelop vol zullen we maar zeggen, dussss ik verwacht extra grote enveloppen (anders pas het adres niet).

Veel liefs allemaal, ik denk aan jullie en hou van jullie! Succes met de barre vrieskou de komende weken, en pas op met schaatsen.

Nog even een filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=k0qyn4Eq2Zs&feature=related